گزارش جامعه دفاع از حقوق بشر در ایران میگوید، بسیاری از زندانیان محکوم به اعدام از محاکمه عادلانهای برخوردار نمیشوند. محکومیت آنها بر اساس اتهامهای مبهم و "اقرار"هایی صورت میگیرد که معمولا در زیر شکنجه یا بدرفتاریهای دیگر پیش از محاکمه در دوره حبس در انزوای کامل از آنها دریافت شده است. بسیاری از آنها از دسترسی به وکیل محروم هستند.
در بخش دیگری از گزارش آمده: «محکومان به اعدام اغلب از زمان اعدام خود مطلع نمیشوند مگر زمانی که به سلول انفرادی ـ در غالب موارد یک روز پیش از اعدام ـ منتقل میشوند. بر خلاف مقررات حاکم در ایران، در مواردی وکلای آنها پیش از اجرای اعدام اطلاع پیدا نمیکنند.»
در گزارش همچنین میخوانیم: «روش غیرانسانی حلقآویز کردن (با طناب دار) روشی است که اغلب برای اعدام به کار میرود. سنگسار که در قانون مقرر شده روش ظالمانه دیگری است که در عمل تقریبا در تمام موارد به مرگی فجیع میانجامد.»
جامعه دفاع از حقوق بشر در ایران در پایان گزارش خود از جامعه بینالمللی خواسته ایران را به خاطر "سرسختی در اجرای مجازات اعدام و نقض تعهدات خود بر اساس حقوق بینالمللی حقوق بشر"، زیر فشار قرار دهند.
این نهاد حقوق بشری همچنین به جامعه بینالمللی توصیه کرده:
- هرگونه کمک به مبارزه با مواد مخدر را مشروط به توقف اعدامهای مربوط به مواد مخدر کند؛
- فروش تمام ابزار و لوازمی را که در اجرای مجازات اعدام به کار میروند به ایران منع کند؛
- در تمام گفتوگوهای دوجانبه الغای مجازات اعدام را مطرح و تشویق کند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر