هرکی که باتو بد شد براش یه پاپوش نباف
که روش یه کاسه آشِ روغن برّه باشه
وجب وجب جنازه تو کوچه فرش ماشه
نیمه شب سه تا زن توکوچه راه می افتن
روی جنازه های غریبه ها می خزن
چادورای سیاشون قرمزی لباشون
آدمومی ترسون رقصای سایه هاشون
خبر میارن برات قربونیین پیش پات
روتخت تومی خوابن لابد خون میخورن از لبات
کی گفته دنیا روی دستای تو می گرده
هرکی تنش سیاه واست باشه یه برده
بامهره های خسته لنگوکجو شلخته
آخر بازی روشه تاس سیاه تخته
عقب میمونی ازما شکل مانیستی اصلاً
بدمیاری خیلی بد میبازی مطمعناً
عمو زنجیر باف زنجیرارو بافتی
لقمه های حرومو توسفرات انداختی
ازما که بد ندیدی خطُ نشون کشیدی
مگه نگفتی دیشب خواب خدا رو دیدی
میگم خدا تو خوآب نازه یه روزی بی اجازه
می دم یه بناّی خوب واسم خدا بسازه
یه لات بی سرو پا با قلبو چشم سیاه یکی
یکی که خوب بتونه کارتو خوب بسازه
عمو زنجیر پر یه روزی از پشت در
گورشو گم میکنه یواشکی بی خبر
دورمیشه ازنگامون شاد میشه باز دلامون
میرسه اون روزیکه سایه میشه برامون
عموزنجیرباف عنکبوت بیانصاف
هرکی که باتو بد شد براش یه پاپوش نباف
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر